ذرت خیلی شیرین است و قابل توجه.
سالاد سیب زمینی و ذرت با فلفل دلمه ای خیلی خوب شده بود.
توی سوپ هم آدم خوشش می آمد از این دانه ی شیرین که هر چی بپزیش اصرار دارد زیر دندان خودش را اعلام کند، شیرینی ملیح و لعابداری به غذا می دهد که مایه ی پیوند مولفه های غذاست.
ولی همین موجود مستقل و خودنما حاضر می شود پودر شود،
پفک و پفیلا و بوشار و دهها فرآورده تولید کند. الیاف مستحکمش ظرف می شوند و خلاصه حضورش تمامی ندارد....
اگر دانه بودم ترجیح میدادم ذرت باشم.
- ۳ نظر
- ۰۸ ارديبهشت ۰۳ ، ۰۷:۱۴